Velika megalitska misterija,nije poznata ni starost ni ko je gradio zidine.
четвртак, 22. септембар 2016.
TAJNA "GOMILE KAMENJA" u Pionirskom parku:
Priča o veličanstvenoj pobedi koje nema u udžbenicima istorije
U današnjem Pionirskom parku, preko puta Narodne skupštine u Beogradu, decenijama stoji usamljeni i naizgled urušeni spomenik. Samo upućeniji znaju da ovo nije tek obična gomila kamenja, već trag srpske istorije neverovatne vrednosti - osmatračnica sa Kajmakčalana, nemi podsetnik na cenu koja je plaćena za slobodu našeg naroda.
Foto: Wikipedia
Malo je bitki koje su tako snažno uticale, ne toliko na ishod, koliko na moral i stanje srpske vojske u Prvom svetskom ratu, kao što je to bila bitka na Kajmakčalanu. I danas, kada se obeležava 100 godina od ovog sudbonosnog sukoba na dalekoj granici Grčke i Makedonije, istoričari govore o njenom značaju i činjenici da je reč o prvoj pobedi srpske vojske posle povlačenja preko Albanije.
Mesto sukoba Bugari su zvali Borisov grad - neosvojivo mesto. Tako je i bilo do dolaska srpske vojske...
Osvajanje Kapije slobode
Osmatračnica je u Beograd stigla 1918. godine, Foto: Dnevno.rs/Petar Marković
Osamnaest dugih septembarskih dana 1916. godine srpski vojnici su pokušavali da osvoje Kajmakčalan od Bugara. Osamnaest dana su Bugari, uz velike gubitke i probleme odolevali.
Za Srbe, bitka je bila početak povratka kući. Posle duge i u istoriji nezapamćene golgote preko Albanije koja je Srbiju stajala nebrojano života, Kajmakčalan je postao mesto koje se ne sme izgubiti jer će se tako, simbolično, izgubiti i svaka šansa za povratak u domovinu. Tako je i nastao naš naziv za ovo mesto - Kapije slobode - mesto na kome su srpski vojnici prvi put posle dve godine rasejanja ponovo zakoračili u svoju zemlju.
Posle osamnaest dana krvave borbe, 30. septembra 1916. godine na vrhu Sveti Ilija, na 2.524 metara nadmorske visine, konačno se vijorila srpska zastava.
Kako bi pobeda zauvek ostala upamćena, srpska vrhovna komanda je odlučila da vrh Kajmakčalana – osmatračnicu srpskih trupa, ponese sa sobom u domovinu. Nakon pobedonosnog povratka u zemlju, ona je postavljena u blizini dvora, u današnjem Pionirskom parku.
Tako bar priča kaže...
"Gomila kamenja" u Pionirskom parku
Kamenje od koga je bila sačinjena osmatračnica na Kajmakčalanu je sakupljeno i volovskim kolima preneto u Beograd gde je ponovo sastavljeno.Međutim, u godinama koje su usledile našli su se i oni koji su osporili autentičnost ove kompozicije iako ja čvrsto verujem da je reč o originalu. Jedan od razloga zbog koga se osporava je činjenica da je pre Drugog svetskog rata Pionirski park bio prostor zatvoren za javnost u sklopu dvorske bašte – objašnjava za Dnevno.rs Neda Kovačević, dobar poznavalac spomenika i prestoničkih priča.
Zvanično, osmatračnica je u Beograd stigla 1918. godine, u vreme kada je i srpska vojska pobedonosno umarširala u prestonicu. Ispred spomenika danas se nalaze imena svih generala srpske vojske, zaslužnih za veliku pobedu u Prvom svetskom ratu.
– Table sa imenima i likovima generala su postavljene mnogo kasnije. Bilo je to 1988. godine nakon čega je ovo i zvanično postao spomenik – kaže Neda Kovačević i dodaje da je svakako reč o izuzetno vrednom tragu istorije, iako njegova autentičnost nije potvrđena "100 posto".
Likovi i imena srpskih generala zaslužnih za pobedu u Prvom Svetskom ratu, Foto: Dnevno.rs/Petar Marković
Bitka na Kajmakčalanu bila je prvi korak ka velikom povratku srpske vojske. Nakon nje, saveznici su dobili dokaz da na Srbiju još uvek mogu da računaju. Neprijatelji su shvatili da Solunski front nije tek sporedno ratište i da će se upravo na njemu odlučivati sudbina Prvog svetskog rata. Svet je video da se Srbi vraćaju kući!
Zato, kada danas prođete pored ovog mesta u Pionirskom parku, zastanite na trenutak. Bio ovo original ili samo replika istorijske osmatračnice, ipak je dobro pogledajte - ona je nemi podsetnik na cenu koja je plaćena za slobodu srpskog naroda.
IZVOR: http://www.dnevno.rs/
Bigarski vodopad,Rumunija,u blizini sela Božovići
Izvorul Bigăr,odnosno Bigarski vodopad nalazi se u Rumuniji,u blizini sela Božovići na severozapadu Rumunije.
Dvorac porodice Korvin – Hunjadi
Rumunija,Transilvanija
Dvorac se uzdiže na mjestu nekadašnjeg rimskog kastruma u centralno-južnoj zoni Rumunije, u županiji Hunedoara, regija Transilvanija. U XV vijeku, za vrijeme početka gradnje dvorca, Transilvanija je bila pod upravom Mađarske kraljevine. Veliki radovi na transformaciji antičkog rimskog kastruma u utvrđeni dvorac započeti su po naređenju mađarskog vladara, princa Iancu od Hunjadija. Odbrambene kule, gotički tornjevi, izreckani zidovi, pokretni mostovi, sve su to bili noviteti u vojnoj arhitekturi Transilvanije XV vijeka. Voditelj radova u daljoj fazi izgradnje dvorca bio je Matijaš Korvin, ugarski kralj i sin princa Iancu od Hunjadija. Matijaš Korvin je bio saveznik a zatim i neprijatelj vladara Vlaške, Vlada Tepeša, poznatijeg kao Drakula, čije ime se veže uz još jedan čuveni rumunski dvorac, onaj u Branu.
Dvorac Hunjadi je obogaćen salonima i sobama prinčeva koji su ga nastanjivali u kasnijem periodu. O sudbini ovog dvorca govori nam Nicolae Ceriser, direktor muzeja “Dvorac porodice Korvin”: “ Dvorac Korvin je objekat od istorijskog značaja, budući da je izgrađen od strane porodice koja ima veliku važnost za Transilvaniju i Kraljevinu Mađarsku. Termin “Korvin” je Matijašu dodijelio biograf Antonio Bonfini, koji navodi da je porodica Hunjadi nastavljač loze drevne rimske porodice Corvini (Korvin). Dvorac je važan i sa arhitektonske tačke gledišta, jer skladno spaja elemente civilne i vojne arhitekture zapada, kasne gotike i renesanse. Služio je kao ljetnikovac porodice Korvin, a zatim i kao rezidencija važnih plemićkih porodica Transilvanije, sve dok 1724. nije zauzet od Habsburgovaca i pretvoren u depozit za željezo. To je bio početak njegovog propadanja, da bi daljom degradacijom bio napušten i nekorišten sve do konačne restauracije i pretvaranja u muzej. Danas se u njemu nalaze umjetničke i arheološke zbirke, kolekcije vojne tehnologije i etnografski predmeti. Godišnje broji oko 200 hiljada turističkih posjeta, a ta brojka i dalje raste.
Amblem Korvinovih predstavlja vrana koji u kljunu drži zlatni prsten. Postoji legenda o vrani koja govori o porijeklu imena Iancu Hunedoara Corvina. Priča se da je Iancu od Hunedoara bio vanbračni sin ugarskog kralja Sigismunda Luksemburškog i jedne prekrasne žene koja se zvala Elizabeta. Da bi sačuvao njezinu čast kralj je odlučio udati je za jednoga od svojih vojnih zapovjednika. Prije vjenčanja poklonio joj je prsten koji je trebala dati sinu kad odraste tako da ga kralj naknadno priznao. Prilikom jednog putovanja dijete je tokom objeda zaboravilo prsten na livadi tokom objeda. To je primjetila vrana koju je privukao sjaj prstena i uzela prsten u kljun pokušavajući pobjeći. Kada je mali Iancu to vidio dograbio je luk i strijelu, pogodio vranu i preuzeo svoj prsten. Prepričao je ovu priču kasnije kralju koji je odlučio da zlatni prsten u vraninom kljunu postane simbolom porodice.
Druga legenda, prilično tužna, pripovjeda o tri turka zatočena u zatvoru dvorca, koji su 15 godina kopali bunar od 30 metar u dvorištu. Radili su to prema dogovoru sa princom Iancu koji ih je, u zamjenu za taj posao, obečao osloboditi. Nakon što su dovršili posao pitali su da li će obećanje biti održano, ali na njihovu nesreću princ je u međuvremenu umro, a novi gospodor ih je umjesto oslobođenja osudio na smrt.
Osim već pomenutih “7 čuda” odabranih od strane rumunskih građana kao rezultat ankete o kojoj smo govorili, u Rumuniji postoji i “7 čuda” koje je Unesco proglasio zaštićenom svjetskom baštinom. Radi se o manastirima koji se nalaze raspoređeni duž čitave zemlje, a neki među najznamenitijim su dačanski gradovi u planinama Orastie, također u županiji Hunedoara.
Megaliti Bugarske - tračansko svetilište Beglik Taš
Megaliti Bugarske - tračansko magalitsko svetilište Beglik Taš
Tračansko svetilište Beglik Taš se nalazi na najvišem delu istoimenog rta (128 metara nadmorske visine),u blizini Primorskog.
Nalazi se u šumskom području,koje je bilo nekada deo lovišta bivšeg komunističkog šefa države Todora Živkova.Zbog toga je ovo,jedno od najvećih odkrića istorije Tračana na južnom delu Crnomorske obale ostalo nepoznato javnosti sve do 2003. godine.
Antropomorfna figurina sa tišičnim stilskim karakteristikama Vinčanske kulture, razdoblje neolita, oko 5000 godina pre nove ere
Antropomorfna figurina sa tišičnim stilskim karakteristikama Vinčanske kulture, razdoblje neolita, oko 5000 godina pre nove ere
Glava antropomorfne figurine sa tišičnim stilskim karakteristikama Vinčanske kulture, razdoblje neolita, oko 5000 godina pre nove ere, pronađena na lokalitetu Vitkovačko polje kod Aleksandrovca.
Čuva se u Zavičajnom muzeju Župe u AleksandrovcuSingidunumski Herkul
Singidunumski Herkul
Prelepa rimska mermerna statua Herkulesa sa Telepom, 3. vek nove ere, mermer, visina 83.5 cm, pronađena u beogradskoj tvrđavi, drevnom Singidunumu.
Statua nagog Herkula postavljena je na profilovano prizmatično postolje, trapezoidne osnove. Težina tela figure počiva na desnoj nozi, leva je povučena u stranu. Herkulu nedostaje desna ruka do sredine nadlaktice. Na levoj ruci, prekrivenoj lavljom kožom, drži Telefa. Telef obema rukama drži prste nogu; veći deo leve ruke nedostaje. Pored Herkulovih nogu stojiživotinja; nedostaju joj glava i veći deo vrata.
Zbirka Narodnog muzeja u Beogradu
Statua nagog Herkula postavljena je na profilovano prizmatično postolje, trapezoidne osnove. Težina tela figure počiva na desnoj nozi, leva je povučena u stranu. Herkulu nedostaje desna ruka do sredine nadlaktice. Na levoj ruci, prekrivenoj lavljom kožom, drži Telefa. Telef obema rukama drži prste nogu; veći deo leve ruke nedostaje. Pored Herkulovih nogu stojiživotinja; nedostaju joj glava i veći deo vrata.
Zbirka Narodnog muzeja u Beogradu
Пријавите се на:
Постови (Atom)